ἀναιρέτις 1 ἀναίρετος 2 ἀναίρετος ἀναιρέω ἄναιρον· ἀναίρω ἀναισθής ἀναισθησία ἀναισθησιολογία ἀναισθητέω ἀναίσθητος ἀναισθητότης ἀναίσιμος ἀναισιμόω ἀναισίμωμα ἀναίσιος ἀνᾱΐσσω ἀναισχής ἀναισχυντέω ἀναισχύντημα ἀναισχυντί ἀναισχυντία ἀναισχυντογράφος ἀναισχυντοποιός ἀναίσχυντος ἀναίτητος ἀναιτίᾱτος ἀναιτιολόγητος ἀναίτιος Ἀναίτιος Ἀναῗτις ἄναιτος ἀναιχμαλώτιστος ἀναιχμάλωτος ἀναιωρέω ἁνάκα ἀνακαγχάζω ἀνακαθαιρέω ἀνακᾰθαίρω ἀνακάθαρμα ἀνακάθαρσις ἀνακαθαρτικός ἀνακαθέζομαι ἀνάκαθεν ἀνακάθημαι ἀνακαθίζω ἀνακαθίνυμαι Ἀνακαία Ἀνακαίαζε Ἀνακαίαθεν Ἀνακαίασιν Ἀνακαιεύς ἀνακαινίζω ἀνακαίνισις ἀνακαινισμός ἀνακαινιστής ἀνακαινοποιέω ἀνακαινουργέω ἀνακαινόω ἀνακαίνωσις ἀνακαινωτικός ἀνάκαιον Ἀνακαῖος ἀνακαίω ἀνακαλαμάομαι ἀνακᾰλέω ἀνακαλλύνω ἀνακαλλωπίζω ἀνακαλπάζω ἀνακαλυπτήρια ἀνακάλυπτρα